11 oktober 2024
World Design Embassies
- Design
- Regio Deal Brainport Eindhoven
Niet even een studiereis van een week, maar je langere tijd onderdompelen in een nieuwe cultuur. Havo-leerlingen van het Jan van Brabant College in Helmond kunnen meedoen aan ‘long term student mobility’ (LTM). Ze wonen dan twee maanden lang in Spanje en volgen daar ook onderwijs. Andersom komen de Spaanse leerlingen het (school)leven in Nederland ontdekken. Hans Vasse (regionaal coördinator internationalisering Brainport Development en docent bij het Jan van Brabant College) vertelt samen met zijn Spaanse collega’s Encarni Lopez Rodriguez en Christina Peñalver Martinez over het nieuwe project.
Christina: ‘Een weekje met school naar het buitenland gaan, is een bekend fenomeen. Maar wat leer je dan écht van de cultuur? Je hangt meer de toerist uit. En het onderwijs daar meemaken, zit er al helemaal niet in. Daar is die periode te kort voor. Daarom hebben wij gekozen voor een langdurig uitwisselingsprogramma. Zo krijg je veel meer mee van het land.’
Christina: ‘Dit is een belevenis die ze nooit meer vergeten. Het heeft echt impact op ze. Deze 14-jarigen worden in twee maanden een stuk volwassener en zelfstandiger door alle ervaringen die ze opdoen.’
Hans: ‘Het aspect persoonlijke ontwikkeling, zelfbewustzijn, is voor ons heel belangrijk. De jongeren stappen uit hun comfortzone en draaien mee in het ritme van een ander gezin, in een ander land. Dan kom je jezelf wel tegen. Daarnaast vind ik het belangrijk dat de Nederlandse studenten zien dat ze vanuit een oranje bril kijken en de Spaanse leerlingen in de gaten hebben dat ze juist geelgekleurde ‘glazen’ hebben. Dat is een inzicht waar je de rest van je leven iets aan hebt. Je leert je open te stellen voor andere perspectieven.’
Encarni: ‘Dit stimuleert hen om vaker over de grens te gaan kijken, bijvoorbeeld als het gaat om studie of werk.’
Encarni: ‘Voor de Spaanse jongeren is de Nederlandse cultuur en het klimaat toch wel even wennen. Mensen eten hier vroeg en gaan op tijd naar bed. Dat zijn we in Spanje niet gewend.’
Christina: ‘Ik heb onze leerlingen aangespoord om te oefenen met fietsen. Ze waren best verbaasd dat je in Nederland, door weer en wind, zelf naar school fietst.’
Christina: ‘De keuze voor Nederland heeft met mijn achtergrond te maken. Ik heb hier gewoond en spreek de taal een beetje. Dat geeft de Nederlandse leerlingen een veilig gevoel als ze naar ons komen. Ook begrijp ik waar de Spaanse jongeren hier tegenaan lopen. Bovendien heeft Nederland een open cultuur en is het een veilig land waar mensen wel écht anders leven. We kunnen veel van elkaar leren.’
Hans: ‘Christina is door een collega-school naar ons doorverwezen, dus op zich zou je het toeval kunnen noemen dat deze match er is. Ik zei natuurlijk meteen: gaaf! Omdat wij een school met een internationaal profiel zijn én ons bevinden in een tech-regio waar volop internationals werken, is het eigenlijk heel logisch om dit te doen. Het is denk ik ook geen toeval dat de ouders van de gastgezinnen vaak bij high tech-bedrijven hier in de buurt werken. Zij zien hoe belangrijk het is om open te staan voor andere culturen.’
Hans: ‘Ik ben bij alle gastgezinnen op bezoek geweest. Ik wil de leerlingen goed voorbereiden op het ontvangen van een jongere én het zijn van gast. Ik wil dat ze zorgen voor een extra fiets en een proefrondje met de Spaanse gast maken en bijvoorbeeld nadenken over de slaapplek. Maar denk ook aan iets simpels als een paar appels en een snack op zak hebben, omdat Spaanse leerlingen nou eenmaal een heel ander ritme hebben en de eerste weken op andere tijden trek krijgen. Andersom spiegel ik ze ook in het zijn van een goede gast. Hoe maak je het bespreekbaar als je het eten niet lekker vindt? Hoe leef je twee maanden fijn samen? En juist die dingen, leveren je de rest van je leven iets op!’