Maak kennis met onze pionier: Victor Brouwers

Wie ben je?

Mijn naam is Victor Brouwers. Ik ben 23 jaar en kom uit Den Bosch. In het tweede jaar van mijn studie ben ik naar Eindhoven verhuisd. Daar woon ik nu nog altijd op kamers.

Welke opleiding doe je?

Ik zit nu in het tweede jaar van de master Applied Physics aan de TU/e. Ik heb hierin gekozen voor de Nano-richting. Dan ben je op heel kleine schaal bezig met kwantumtech en dat is heel interessant. Je kijkt toch wel op atomaire schaal en dat vind ik het mooiste stukje van natuurkunde.

Bij natuurkunde ben je bezig met hoe iets werkt tot op het kleinste niveau. Voor mijn gevoel is er eigenlijk niets interessanter dan op atomair niveau gaan kijken hoe je van enkele atomen of elektronen komt tot de wereld die we om ons heen zien. Dat begrip is echt heel gaaf en je verkijkt je vaak ook op hoe klein klein is. Om het in perspectief te krijgen, kun je het precisieniveau van de machines van ASML als voorbeeld nemen: dat is alsof je een zaklamp zou pakken en een muntje van 50 cent op de maan zou kunnen raken met het licht van de zaklamp. Dat is de precisie in de machines die zij ontwikkelen: bizar! Dat begrijpen, kunnen manipuleren en daar vervolgens omheen kunnen bouwen, vind ik heel erg gaaf.

Waarom heb je voor deze opleiding gekozen?

Oorspronkelijk was ik getriggerd door het feit dat je kernfusie aan de TU/e kon studeren. Dat vond ik gewoon een heel bizar concept. Ik heb daar alleen niks mee gedaan, want uiteindelijk waren er andere dingen die ik interessanter vond. Maar zodoende was het dat ik met de open dagen mensen hoorde praten over technische natuurkunde en dat was precies wat ik wilde gaan doen: het echte toekomstgerichte denken en iets nieuws opzetten wat bijna je kijk op de wereld zou veranderen.

De reden dat ik kernfusie in eerste instantie zo leuk vond, was het bizarre concept dat je een soort zon op de aarde controleert en dat je uit een flesje water de energie zou kunnen halen voor een Nederlands huishouden voor een jaar. Ik kijk bijna cynisch naar het klimaatprobleem;  zijn we niet gewoon aan het wachten totdat kernfusie werkt en een oplossing biedt? Dat zou echt een hele grote stap zijn. Maar goed, mensen zeggen ondertussen al 40 jaar dat kernfusie over 5 jaar wel afgemaakt is, en dat roepen ze nu nog steeds.

Ik ben echt gefascineerd door hoe de wereld in elkaar zit. Je komt er soms achter hoe gelimiteerd je intuïtie eigenlijk is. Wat voor een slecht beeld je alledaagse indrukken schetsen van hoe iets echt werkt. Ook de methode om daar achter te komen is heel interessant. Je komt in een heel intuïtieve manier van denken terecht, maar je moet echt puur logische stappen zetten. Je ziet achteraf waarom zo’n denkstap toch nog een rare intuïtie bevat, die nergens op gebaseerd is. Dat is heel frustrerend, maar ook wel het leuke als je er eenmaal doorheen bent.

Wat heb naast je studie gedaan?

In mijn tweede jaar van de bachelor heb ik de Honors Academy gedaan. Dat was een Europees project waarin we de zelfrijdende auto’s aan smartphones gingen linken. Soms werden er internationale software engineers ingevlogen, zoals mensen van Huawei, en dan werkte je een week fulltime samen. Dat was supertof. Ze vroegen me uiteindelijk of ik betaald aan het project verder wilde blijven werken met een medestudent.

Waarom wilde je je lesbevoegdheid halen?

Op de middelbare school dacht ik altijd dat bijles geven niks voor mij was, omdat ik bang was dat ik te snel gefrustreerd zou raken als mensen iets niet snel genoeg begrijpen. Toen ben ik dat tijdens mijn studie toch een keer gaan doen, omdat ik op zoek was naar een nieuwe bijbaan. Ik kwam de vakken op mijn middelbare school heel makkelijk door en ik had al weleens mensen 1-op-1 bijles gegeven. Dat vond ik eigenlijk best leuk. Als je samen met iemand het proces doorloopt van iets niet snappen in het begin, dat je dan de methode doorloopt om er rationeel doorheen te stappen en dat het dan klikt aan het einde van de rit: dat is een heel mooi moment! Uiteindelijk zijn we met de studiebegeleiding met een middelbare school gefuseerd en nadat we er eindexamenles scheikunde zijn gaan geven, omdat er een docent was uitgevallen. Dat was eigenlijk ook wel prima te doen. Toen ik zag dat de lerarenopleiding bij de TU/e een optie was, was er voor mij geen reden om het niet te doen. Ik vind het heel leuk om over natuurkunde te praten en als anderen daar iets van leren is dat helemaal top. Een nadeel is dat je wel deels politieagent moet spelen op een middelbare school en daar had ik helemaal geen zin in. En je merkt ook wel dat niet iedereen er voor zijn lol zit; sommigen moet je echt naar een 5,5 sleuren. Dat is niet erg, maar het werkt voor mij de motivatie niet in de hand.

Heb je specifiek gekozen voor het Honors project over Smart Mobility?

Ik ontdekte in mijn eerste jaar dat ik niet goed was in programmeren. Dat is een schoolvoorbeeld van iets waar je perfect rationele stappen moet zetten en daar liep ik heel erg tegenaan. Ik wilde mezelf hierin ontwikkelen en daarom zocht ik een project waarin ik dat op een leuke manier kon. Ik had wel een website kunnen bouwen, maar dat komt voor mij niet genoeg tot leven. Ik wilde echt in een toepassing zien hoe het daar werkte. Dan is Smart Mobility wel een heel leuke richting. Zo kwam ik bij dit Honors project uit.

Je zit ook nog in een studententeam.

Ik heb weleens gekscherend tegen vrienden gezegd dat ik alles had gedaan, behalve een studententeam.

In de zomer van 2020 benaderde Mariia Turchina mij, omdat ze wist dat ik het onderwerp waar Team HART zich mee bezighoudt ook heel interessant vond. Er was nog geen studententeam dat zich bezighield met human augmentation, dus ze vroeg me of ik het mee wilde opzetten. Dat hebben we gedaan en inmiddels hebben we 17 leden. Het leuke is dat we helemaal niet zo heel actief waren met de werving, maar het blijkbaar gewoon erg leefde.

Maar natuurlijk was voor mij niet de belangrijkste reden dat ik een studententeam van mijn lijstje kon vinken. Op de middelbare school zag ik de TED Talk van David Eagleman over dit onderwerp en toen was ik al helemaal getriggerd door het concept dat je de mens helemaal maakbaar kunt maken. Dat je mensen kunt verrijken. Als je het beter snapt, kun je mensen die blind of doof zijn veel meer voordelen geven dan ze nu hebben. Sterker nog, als je echt snapt hoe het werkt, maakt het helemaal niet uit of je nu wel of niet blind of doof bent. Het leukste zou zijn als je dat helemaal kunt personaliseren hoe je ervaart wat er op de wereld gebeurt. Dat je ineens voelt dat de bosbranden in Australië aan het woeden zijn, dat de toespraak van een politicus niet zo lekker loopt of dat er net geld van je bankrekening is afgeschreven. Dat dat gewoon een onderdeel is van je dagelijkse ervaring, dat vond ik zo’n fascinerend idee. En hoewel ik eigenlijk had bedacht wat rustiger aan te doen tijdens mijn master, kon ik het idee om hier een studententeam om te vormen niet wegschuiven.

Wat heb je geleerd van dit studententeam?

Een groot deel zit in het opzetten van het merk, de identiteit van het studententeam. We hebben best wel wat tijd besteed aan het bedenken hoe we ons idee moesten verpakken voor de buitenwereld. Ook het inrichten van het team was wel grappig. Met de oorspronkelijke zes co-founders wilden we naar een systeem toe waarin nieuwe mensen ook volledig eigenaar zijn van het idee van het team. We wilden daarom proberen zonder hiërarchische structuur te werken. Daar hebben we heel veel aandacht aan besteed. We hebben dus geen bestuur en we werken heel vlak. Iedereen heeft een grote verantwoordelijkheid en krijgt het vertrouwen. Die cultuur creëren is misschien wel de grootste leerstap geweest. En het blijft een proces waar je steeds doorheen moet: iedere keer als er een nieuw lid komt met allerlei vragen waar hij of zij zelf achter zou kunnen komen, moet je het wel loslaten en die persoon de ruimte geven om dat zelf te ontdekken. Dat is wel lastig, maar als dat een beetje loopt, werkt dat wel heel snel en soepel.

Wat wil je later gaan doen?

Ik weet nog niet of ik na mijn master wil promoveren of dat ik direct wil gaan werken in het bedrijfsleven. Stel dat ik zou willen promoveren en stel dat dat in Beijing zou kunnen, waar ik ook mijn afstudeerstage heb, dan moet ik goed nadenken wat ik zou willen. Het is dan toch wel een once-in-a-lifetime kans.

Waarom ik wel zou willen promoveren is dat het erg kan helpen om te kunnen doceren aan de universiteit. Dat lijkt me echt heel erg leuk. Dan werk je ook wel met studenten die met een reden die studie doen. Dat lijkt me super. Wat me minder aanspreekt aan promoveren is om puur in de academische wereld te zitten. Dan vind ik het misschien niet fundamenteel leuk genoeg om alleen maar met natuurkunde bezig te zijn. Maar je hebt natuurlijk wel mensen die deels aan de universiteit werken en deels in het bedrijfsleven zitten. Zoiets zou ik wel heel gaaf vinden. En dan is het wel bijna een must om te promoveren. Dat is wel een beetje de afweging. En dan komen daar nog wel andere dingen bij kijken, zoals of je wel een leuk project kunt vinden. Want als je vier jaar met iets bezig gaat zijn, dan moet je het onderwerp wel heel leuk vinden. En aan de andere kant, watals er iets heel leuks in het bedrijfsleven langskomt? Of voor hetzelfde geld ga je toch nog een start-up beginnen. Dan is promoveren ook niet nodig. Het is wel een luxeprobleem, hoor.

Zou je echt een start-up willen oprichten?

Ik zou dat wel leuk vinden, maar ik ben geen rasondernemer. Ik vind het alleen leuk als het een idee is waar ik echt idealistisch achter sta. Bij Team HART was dat wel het geval. Maar niet om gewoon geld te verdienen. Dan werk ik liever bij een bedrijf wat ik wel interessant vind. Maar als ik wel een heel goed idee heb, dan heb ik wel een groep vrienden om me heen om samen een start-up mee op te richten. Dat zou wel heel mooi zijn. En andersom is dat ook zo: hebben vrienden een heel gaaf idee, dan laat ik die kans niet liggen.

Wat vind je van studeren en leven in Brainport Eindhoven?

Ik heb het hier heel erg naar mijn zin. Wat ik met name leuk vind aan de regio is dat als je je passie na wilt jagen, zij het binnen of buiten je studie, er echt heel veel mogelijk is. Als je alleen al naar de Honors Academy kijkt, heb je al 9 richtingen waarin je kan kiezen. Dan heb ik het nog niet eens gehad over wat je allemaal kunt doen in de Innovation Space. Er zijn ook gewoon voorbeelden van mensen die bij een vak een gaaf idee hebben en die dat in de TU/e innovation Space verder gaan ontwikkelen. We nemen misschien bijna voor lief hoe mooi dat eigenlijk is. We krijgen op de TU/e de mogelijkheden, ook de financiële, en ook het vertrouwen omideeën écht uit te werken. Dat is natuurlijk fantastisch. Wat dat betreft vind ik dit een heel fijne omgeving. En daardoor kom je ook heel snel in aanraking met gelijkgestemden. Daar heb ik toch wel een groot bedankje aan Eindhoven te geven.

Wat zou je graag nog meer willen vertellen aan (toekomstige) studenten in Brainport Eindhoven?

Wees niet te schuchter om die dingen aan te pakken, waarvan je denkt dat je ze wel zou willen doen, maar waarvan je je afvraagt of je wel goed genoeg bent, of je wel tijd genoeg hebt of dat het wel leuk genoeg is op de lange termijn. Sta daar niet te lang bij stil. Op het moment dat je denkt dat iets je tof lijkt: gewoon meteen achteraan gaan. Als het niks is, dan is het niks en dan ben je binnen een paar weken klaar. Maar er kunnen wel heel mooie dingen uit voortkomen.