In gesprek met Floortje Dessing over Wereldburgerschap
Floortje Dessing was donderdag 19 november hoofdgast tijdens de zesde editie van het Kennisfestival Beyond Borders. Het thema dit jaar: internationalisering van het onderwijs. De wereldreiziger, programmamaker en ondernemer werd geïnterviewd door Yvonne van Hest, programmamanager Onderwijs & Arbeidsmarkt bij Brainport Development.
Limburg. Veel verder dan onze meest zuidelijke provincie is Floortje Dessing de afgelopen maanden niet geweest. Een uitdaging. ‘Normaal ben ik nooit langer dan drie maanden in Nederland. Nu zijn het er al ruim tien. Ja, dan begint het wel weer te kriebelen. Ik heb het idee dat ik in het buitenland echt zuurstof binnenkrijg. Hier kabbelt alles maar voort. Als ik in Brazilië in de jungle sta, gebruik ik al mijn zintuigen en kom ik pas écht tot leven. Dat betekent overigens niet dat ik niet graag in Nederland ben. Dit is en blijft mijn thuis.’
Wist ze altijd al dat ze de wereld over wilde reizen? ‘Absoluut niet’, lacht ze. ‘Wat voor mij wel vaststond, was dat ik niet 40 uur per week achter een computer wilde zitten. Een spannend beroep moest het worden. Ik wilde erop uit. Het duurde overigens best lang voordat ik écht wist wat ik wilde. Het is toch ook niet te doen: op je 17e een keuze maken voor de rest van je leven?! Pas toen ik twintiger was, wist ik het. Ik wilde mooie programma’s maken en de wereld rondreizen. Daar ben ik aardig in geslaagd, volgens mij.’
Bekijk het hele interview met Floortje Dessing terug.
Onderwijssystemen
Voor haar tv-programma’s bezocht Dessing de meest uiteenlopende landen, culturen en mensen. Ook kwam ze in aanraking met verschillende onderwijssystemen. ‘Ik heb onder andere families bezocht die bewust kozen voor thuisonderwijs. Soms gaat dat heel goed. Zo ontmoette ik een gezin dat door Afrika trok en de omgeving bewust betrok bij het onderwijs. Dat inspireerde mij enorm. Dat mogen we in Nederland ook meer doen: erop uittrekken.’ Voorbeelden van hoe het niet moet, zag ze ook. ‘Een jongen die de hele nacht aan het gamen was, bijvoorbeeld. Zijn ouders vonden dat oké want híj mocht bepalen wat hij wilde doen, crap van de bovenste plank als je het mij vraagt.’ Al die vormen van onderwijs van over de hele wereld maakte haar ook nederig. ‘In Nederland hebben we het gewoon heel goed voor elkaar, dat moeten we niet vergeten. Als je in een dorpje in Mexico woont, heb je veel minder kansen.’
2020 was een jaar waarin het onderwijs op zijn kop stond. Online thuisonderwijs werd het nieuwe normaal. In veel landen gebeurt overigens al jaren niet anders. Dessing zag er al tal van voorbeelden van. ‘In Australië is online lesgeven veel normaler, daar heb je bijvoorbeeld de School of Air. Het is door de grote afstanden en de afgelegen gebieden waar deze kinderen wonen niet mogelijk om elke dag naar school te reizen. Daar zie je dat zo’n model prima kan werken, die kinderen lijken er niet ongelukkiger door te worden.’
Wereldburgerschap
Niet alleen de manier van lesgeven is, mede door corona, aan verandering onderhevig. Ook het lesprogramma is in de loop der jaren enorm veranderd. Zo lijkt wereldburgerschap een steeds belangrijker thema te worden. Ook in Nederland. Terecht, vindt de tv-maker. ‘We zijn allemaal verbonden met elkaar, van Afghanistan tot België.’ Dessing vindt het belangrijk dat alle kinderen zich onderdeel van die grote wereld voelen. ‘Het is jammer dat wereldburgerschap een politiek beladen thema is geworden. Terwijl het in de kern draait om verdraagzaamheid.’
Verdraagzaamheid en bezieling
Dessing zou graag zien dat in het onderwijsprogramma meer aandacht komt voor sociale vaardigheden. ‘We moeten weer leren luisteren naar elkaar, we leven nu in een maatschappij waar het alleen maar draait om zenden. Neem de tijd om echt interesse te tonen in de ander. Voor mij draait het allemaal om verdraagzaamheid, bezieling, respect en sociale omgang.’
Les in de jungle
De tv-maker ziet zichzelf als een echte wereldburger. ‘Ik kan overal aarden. Natuurlijk, de ene keer is het meer schakelen dan de andere, maar ik kan eigenlijk altijd wel mijn draai vinden. Door open te staan voor anderen, respect te hebben voor elkaars cultuur en gewoon vriendelijk te zijn kom je een heel eind.’
Zelf voor de klas
Met al die ervaringen in haar rugzak… Wordt het niet tijd om zelf eens voor de klas te gaan staan? ‘Nee. Ik vind het niet fijn om me vast te leggen. Ik wil altijd de mogelijkheid hebben om er weer op uit te trekken. Misschien gastlessen in de toekomst. Overigens bereik ik met mijn programma’s een heel breed publiek, waaronder heel veel kinderen. Hopelijk kan ik op die manier ook een bijdrage leveren aan de volgende generatie.’