Met de Rekenkern heeft Havinga een model gebouwd dat wél antwoord op alle vragen kan geven. Het systeem neemt allerlei factoren mee in de berekening, zoals onder andere het woningtype, woningeigenschappen, de gezinssamenstelling, het gedrag van de bewoners, de maatregelen die beschikbaar zijn voor de verduurzaming, subsidies en de totale CO₂-uitstoot. Ook houdt het rekening met zomer- en wintercomfort. “Zo voorkomen we dat er te veel geïsoleerd wordt en dan in de zomer alsnog een airco moet aanschaffen, of dat je te weinig isoleert en het koud hebt in de winter.”
Verschillende eisen
Het model kan verschillende eisen stellen en dus ook verschillende optimalisaties berekenen. Iemand die de CO₂-uitstoot zo laag mogelijk wil houden, kan aan die knop draaien. “Dan krijg je een advies waarin op een kosteneffectieve manier zoveel mogelijk CO₂ wordt bespaard. Als je comfort belangrijk vindt, kun je de comfortknop aanzetten, en berekent het model een advies waarin een woning in de winter én zomer voldoet aan strengere comforteisen.” Ook verschillende combinaties van die prestaties – dus comfort, kosten, CO₂-uitstoot – zijn een optie.
Duurzaamheid als sausje
Het idee ontstaat als Havinga tijdens en na haar studie Bouwkunde aan de TU/e aan de slag gaat bij een architectenbureau. Ze is teleurgesteld over de manier waarop duurzaamheid geïmplementeerd wordt. “Het is vaak maar een sausje, er wordt maar naar één perspectief gekeken, terwijl duurzaamheid veel complexer is dan dat.”
Het zet haar aan het denken. Want, wat is nou echt duurzaamheid? En: hoe kan dat op een goede manier gemeten worden? Ze keert terug naar de wetenschap en begint aan een PhD bij de TU/e in opdracht van de gemeente Amsterdam. Tijdens deze periode was ze betrokken bij meerdere overleggen van de landelijke overheid en klimaatakkoordonderhandelingen.